Harry Potter ve Ölüm Yadigârları, Hikâyelerin Gücü, Eksik Olanı İstemek ve Terk Edilmiş Çocuklar
J.K. Rowling'in Harry Potter ve Ölüm Yadigârları, Harry Potter serisinin son kitabıyla karşınızdayım. Sonunda bitirebildim yani bu kitabı. Dune serisi gibi hepsini peş peşe okumadığım için araya başka kitaplar da sığdırmaya çalıştığımdan olacak sanırım, çok uzun sürdü bu seriyi bitirmem. Bir de tabii işlerin yoğunluğu. Ama yani çok şükür sonunda bitti. Ve ben bu son kitabı da Sevin Okyay ve Kutlukhan Kutlu'nun çevirdiği, Ekim 2019'da basılan 21. baskısından okudum, yine Yapı Kredi Kültür Yayınları'ndan çıkan. Ve tam 36 bölüm ve 690 sayfa bu kitap. Tabii ki bu kitabı bitirmekle de kalmadım, sonra bütün filmlerini, hatta ardından hızımı da alamadım iki tane de farklı -belgesel mi diyeyim- çok belgesel gibi de değil ama iki farklı yapım daha yapmışlar işte Harry Hogwarts'dan ayrıldığında, terk ettiğinde mi denir? Bir de yirminci yılına özel oyuncuların işte yıllar sonra tekrar bir araya gelmesi... Onlar da çok güzeldi. Ya filmin başarısı da gerçekten kitapla yarışacak ölçüde. Hatta belki de geçmiştir kimilerine göre. Ve evet, hemen baştan, bizim Severus'tan da özür dilememiz gerekecek sanırım. Gerçekten yazar bizi de ters köşe yaptı yani. Ben geçen kitapta anlayamamışım onu. Yok, bu kadarını beklemiyordum. Hatta bence bu kitap Harry Potter'dan çok Severus'un da hikâyesi. Tüm bu seri, yani başrolde neredeyse Snape varmış. Haberimiz yokmuş. Güzeldi yaa. Yani gerçekten finali de ayrı bir güzeldi.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder